جوان آنلاین: ماجرای زنان و مردان آزاده‌ای که در مسیر حمایت از جبهه مقاومت آسیب دیده و حتی از جان‌شان گذشته‌اند یکی‌دو تا نیست و این مسیر آزادگی همچنان ادامه دارد. این جبهه انسان‌های شریف زیادی را به خود دیده است. ریچل کوری یکی از این افراد است.
ریچل کوری یکی از آن فعالان صلحی که بیشتر از سخنرانی در خیابان‌های امن شهری در امریکا، به آرمان فلسطین متعهد بود، در نوار غزه از طریق بولدوزر‌هایی که قصد تخریب خانه مردم را داشتند، کشته شد. او وقتی کشته شد ۲۳ ساله بود.
ریچل کوری متولد ۱۰آوریل۱۹۷۹ در المپیای واشینگتن بود. او کوچک‌ترین فرزند از سه فرزند کریگ و سیندی کوری بود که خانواده‌شان را «امریکایی متوسط» (از نظر سیاسی لیبرال و از نظر اقتصادی جزو طبقه متوسط) توصیف می‌کردند. اوایل دهه ۲۰۰۰میلادی، در چارچوب برنامه‌های توسعه صلح و گفتوگو از این اتفاق‌ها زیاد می‌افتاد که جوانان امریکایی را برای اردو‌های کالج به فلسطین اشغالی بفرستند، ریچل در سال۲۰۰۳ به عنوان بخشی از پروژه شهر‌های خواهرخوانده به فلسطین سفر کرد تا سال آخر کالج خود را برای ارتباط زادگاهش با رفح (واقع در نوار غزه) کار کند.
او در طول اقامت خود در رفح، با اعضای جنبش همبستگی بین‌المللی- یک سازمان غیردولتی حامی فلسطین- تعامل داشت و از جمله کسانی بود که نمی‌توانست آنچه را در فلسطین رخ می‌دهد تحمل کند، این بی‌تابی تا آنجا پیش رفت که یک روز اول بهار، جمعه ۱۶مارس، تظاهراتی مسالمت‌آمیز در برابر خانه‌ای که نیرو‌های اشغالگر قصد تخریب آن را داشتند به راه انداخت و آن قدر روبه‌روی بولدوزر اسرائیلی ایستاد تا بولدوزر تصمیم گرفت از روی او رد شود و تخریب خانه را ادامه دهد. آنچه از پیکر او زیر بولدوزر و آوار خانه باقی مانده بود، از سوی مردم غزه قدر دید، مردم فلسطین هنوز هم او را «شهید» می‌نامند. علاوه بر تشییع جنازه عظیمی که برای او گرفته شد، حالا هر سال در نزدیکی خانه‌ای که او سعی داشت با تن خودش از آن محافظت کند، یک جام ورزشی برگزار می‌شود تا یاد او زنده نگه داشته شود.
پس از دو دهه از مرگ ریچل، جام فوتبالی که به یاد او برگزار می‌شود ۳۲تیم شرکت‌کننده دارد و مهم‌ترین رقابت ورزشی نوار غزه محسوب می‌شود. علاوه بر فوتبال جام ریچل رقابت‌های تنیس روی میز و ورزش‌های رزمی را هم شامل می‌شود.
اعضای خانواده ریچل بعد از مرگ او همچنان با رفح و مردم فلسطین در تماس هستند، آنها سال۲۰۱۳ به عنوان میهمان ویژه تماشاچی جام ریچل بودند و همه تبدیل به بخشی از تاریخ و هویت شهر رفح شده‌اند.
یک مرکز خدمات اجتماعی به نام ریچل در رفح دایر شده است که به زنان، کودکان و نوجوانان فلسطینی مهارت‌آموزی می‌کند و برخی حمایت‌های روانی را برای آنها تدارک می‌بیند. خانواده ریچل سالانه چند نوبت از این مرکز بازدید می‌کنند.
خون ریچل شاید فراموش نشده باشد، اما کسی تقاصی برای مرگ او پس نداده است، دولت اسرائیل هیچ مسئولیتی در مورد قتل این شهروند امریکایی در سرزمین‌های اشغالی به عهده نگرفت. تحقیقات رسمی دولتی در این مورد مرگ او را «حادثه» و «تصادف» توصیف کردند! جامعه بین‌المللی، خانواده ریچل و کمپین‌های دفاع از حقوق فلسطینیان گزارش‌های دولت اسرائیل در این مورد را قبول نکرده‌اند.
دعوای حقوقی در مورد قتل ریچل علیه دولت اسرائیل حالا عمری ۱۸ساله دارد. خانواده او در سال۲۰۰۵، شکایت مدنی علیه اسرائیل تنظیم کردند و مسئولیت مرگ را به عهده دولت اسرائیل گذاشتند، آنها برای مرگ او غرامت خواستند، اما تنها «یک دلار». دادگاهی که به این شکایت رسیدگی می‌کرد در سال۲۰۱۲ حکم داد که دولت اسرائیل در مرگ او مسئولیتی ندارد، عفو بین‌الملل و سازمان‌های حقوق بشری دیگری که در مورد فلسطین کار می‌کنند، حکم این دادگاه را به شدت محکوم کردند.
با مرگ ریچل، تخریب خانه‌های فلسطینیان تمام نشد، اعتراض‌ها به این جنگ نابرابر هم خاموش نشد، با این حال نامه‌های اندکی که ریچل از فلسطین به خانواده‌اش فرستاده است، توصیفی ابدی از درد و رنج مردم یک سرزمین اشغالی است. او در یکی از این نامه‌ها نوشته است: «هیچ مطالعه‌ای، هیچی کنفرانسی، تماشای هیچ مستندی و شنیدن هیچ داستانی از دهان هیچ کسی نمی‌توانست مرا برای واقعیت این موضوع آماده کند. نمی‌توانید تصور کنید اینجا چه خبر است، مگر اینکه بیایید و ببینید.»
